کد مطلب:39020 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:15

گنجینه پرسمان » اهل بيت

اگر تعريف معجزه عبارتست از: امري كه ديگران از انجام آن عاجزند، آيا كارهاي مرتاضان هندي معجزه نيست؟

معجزه امر خارقالعادهاي است كه از طرف خدا است و به همين دليل نيز داراي 2 نشانه است، اول: مغلوب هيچ عامل قويتري واقع نميشود. كارهاي مرتاضان هميشه توسط مرتاض قويتر قابل خنثي شدن است، اما در معجزه پيامبران، هيچ نَفْس قدرتمندي نميتواند جلوي آن را بگيرد، چون نفوسِ قدرتمند ديگر اگر غير از اوليأ خدا باشند در مقابل اراده الهي محكومند و اگر از اوليأ يا انبيأ باشند و قدرت آنها مستند به قدرت خدا باشد و بخواهند معجزه را از تأثير بيندازند، نقض غرض الهي صورت ميگيرد. دوم: معجزه قابل تعليم و تعلّم نيست، نه با درسِ نظري بدست ميآيد و نه با رياضت عملي، بلكه موهبتي الهي است. اما سحر يا تصرّفات مرتاضان با روشهاي نظري و عملي قابل تعلّم و تحصيل است.(ر.ك: راه و راهنماشناسي، محمدتقي مصباح يزدي، قم، مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره)، 1376، ص 58 ـ 62، بحث حقيقت معجزه.)

كرامتهاي اوليأ الهي دو نوع است: بخشي از آن، آثار وضعي عبادتها و رياضتهاي شرعي آنها است كه تحصيل آن براي همگان امكان دارد (با طي مقدمات آن). بخشي ديگر از سنخ اعجاز پيامبران ميباشد و تفاوت ماهوي با اعجاز ندارد، اما چون همراه با دعوي نبوت نيست و آنها چنين ادعايي ندارند (محال است كه چنين ادعايي داشته باشد) معجزه اصطلاحي به آن اطلاق نميشود، گرچه از جهت لغوي معجزه محسوب ميگردد (=يعني آوردن چيزي كه ديگران از آوردن مثل آن عاجز هستند)